Noc (jak narazie tylko rozdział pierwszy)

Miklgard_Overlord

Chcę zaprezentować rozdział pierwszy mojego opowiadania. Narazie tylko tyle napisałam, jednak mam mnóstwo pomysłów i praktycznie wszytko dokładnie obmyślone. Proszę więc, oceńcie nudny pierwszy rodział. Wiem, że to mało, ale wkrótce pojawi się kolejny.

Wstęp

W pustej odchłani,
W głuchej przestrzeni,
światło zamglone.
W tafli szarej, ciemnej.
Lśni.
Blask księżyca i mokra krew.
Gdy płaszcz nocy okryje jasność - niema istota zabija ofiarę.
Czekaj, aż Słońce zgaśnie.
Nie znajdą Cię.

Rozdział pierwszy

''O tym marzyłam! Jest pięknie! Tata jest kochany, że pozwolił mi tu przyjechać. Cudowne krajobrazy. Żałuj, że Cię ze mną nie ma!
Wczoraj kupiłam całe mnóstwo pamiątek. Mam dla Ciebie specjalny prezent! Myślę, że Ci się spodoba. Wracam za dwa tygodnie. Obiecuję, wszystko dokładnie Ci opowiem. Całuję.

Marie.''
Tak brzmiał list mojej najlepszej przyjaciółki, który otrzymałam dziś rano. Wiem, że Marie zawsze marzyła o wyjeździe do Afryki, więc dlaczego miała zrezygnować, kiedy nadarzyła się ku temu okazja? Nawet kosztem trzech tygodni roku szkolnego. Chodzę do drugiej klasy liceum, tak jak moja przyjaciółka i wiem, że nie można pozwolić sobie na celowe opuszczanie szkoły, gdyż materiału jest dużo i braki bardzo trudno nadrobić. Jednak wyjazd Marie miał konkretną przyczynę. Jej ojciec był bardzo zamożnym jubilerem i do Afryki latał w sprawach zawodowych. Kupował tam diamenty, porównywał ceny i podpisywał umowy z kopalniami. Powodem wyjazdu Marie była kłótnia rodziców. Matka otwarcie oświadczyła, że wyjeżdża do Stanów Zjednoczonych, bo 'ma dość takiego życia', a Marie nie jest już dzieckiem i sobie poradzi.
Czytając otrzymany list, odruchowo się uśmiechnęłam. Cieszyło mnie bowiem, że przyjaciółka spełnia właśnie swoje marzenia. Spojrzałam na zegarek. Wskazywał godzinę jedenastą. No cóż, przyznam, że dopiero co wstałam. Zawsze w weekendy lubiłam pospać dłużej. Tak się złożyło, że akurat była sobota. W moim domu od lat podawano śniadanie o godzinie dziewiątej, więc musiałam prosić Catie (bo tak miała na imię nasza kucharka) by przyrządziła coś specjalnie dla mnie. Zeszłam na dół, gdzie mieściła się ogromna kuchnia i przywitałam z domownikami. Mama jak zwykle siedziała w wygodnym fotelu z książką w ręce, popijając kawę z ulubionej porcelanowej filiżanki. Taty nie zastałam, co ani trochę mnie nie zdziwiło. Ojciec był bardzo znanym malarzem i całymi dniami, albo przesiadywał w swojej pracowni, albo brał udział w różnych wystawach.
- Cóż panienka tak późno wstała? - zapytała kucharka.
- Późno? Ee... Ja w soboty zwykle o tej porze dopiero otwieram oczy, a teraz jestem ubrana i uczesana. - uśmiechnęłam się.
- Może i ma racje. Jest panienka głodna?
- Tak, bardzo. - potwierdziłam.
Catie zrobiła mi obfite śniadanie, które zjadłam z chęcią.
Na tą sobotę miałam zaplanowaną wizytę u znajomej. Była ona dziś solenizantką. Oczywiście przygotowałam prezent. Wykonałam go własnoręcznie, ponieważ odziedziczyłam talent malarski po tacie - narysowałam portret Eve jak tylko najładniej potrafiłam. Pewnie się ucieszy - pomyślałam, pakując rysunek w kolorowy papier. W zaproszeniu, otrzymanym od Eve, było wyraźnie zaznaczone, ze przyjęcie urodzinowe rozpocznie się o godzinie szesnastej, więc miałam jeszcze sporo czasu. Wyjęłam swój pamiętnik i przeczytałam ostatni wpis, dodany trzy lata temu, kiedy to złamałam nogę i wtedy bardzo cierpiałam z tego powodu, do tego stopnia, że musiałam brudzić kartki pamiętnika, opisując to wydarzenie. Zamknęłam pamiętnik, bo właśnie przyszło mi do głowy, żeby dać znać szoferowi, że wybieram się dzisiaj do koleżanki i poprosić, aby mnie podwiózł.

Hmm...

przyznam, że bardzo ciekawie się zapowiada. serio mi się podoba Wink

. mam nadzieję, że wkleisz tu resztę swoich 'wypocin', gdy tylko coś napiszesz Wink

.

meds

Dziś w planie miałam wizytę u znajomej. Była ona dziś solenizantką. - Dosyć rażące w oczy powtórzenie. Wink

I pisze się zdziwiło, a nie ździwiło

Raczej na mnie wrażenia nie zrobiło bo właściwie to póki co nic się nie wydarzyło. Ale może będzie ciekawe.

Miklgard_Overlord

MeryxD

Mnie się podoba. Książka zapowiada się całkiem ciekawie. Wink

Powodzenia w pisaniu kolejnych rozdziałów... a może i tomów Very Happy

gawronekola

Hmm.. Na mnie to większego wrażenia nie zrobiło.. Po prostu no jakby to powiedzieć. Sama potrafię napisać takie opowiadanie, a nie jestem jakąś strasznie napaloną i utalentowaną pisarką.

Miklgard_Overlord

gawronekola

Znaczy.. ja nie myślę żeby to było że tak to ujmę "do du*y", myślę, że jest bardzo fajne.
Ale to tak jakoś nie mój styl.

Miklgard_Overlord

screamin

Dla mnie się podobało. Jako wprowadzenie do dalszych części jest niezłe, i z chęcią przeczytam następne części Smile